Yippie 8 dagen achter elkaar fietsen vanaf Khartoum naar Gondar (Ethiopie), 1 van de langste stukken in de tour en 1 van de zwaarste. Zwaar is het vooral door de lange etappe (160km), 2overgangsetappes, 3 off road etappes en 2 etappes met veel hoogtemeters (1000 en 2500hm). Tja Ethiopie is een land met veel bergen en de offroad stukken in Sudan konden vermeden worden er is namelijk een gewone verharde weg, maar dat is natuurlijk niet leuk. Terug on topic…. vele kwaaltjes en gebreken kwellen ons onderweg. De meest voorkomende klachten zijn n deze 8 etappes terug te brengen tot een aantal zeer overzichtelijke categorien:

1. Schaafwonden en kneuzingen;
2. Uitdroging;
3. Diaree;
4. Overgeven;
5. Zadelpijn;
6. Vermoeidheid.

Uit deze 6 categorien val ik op dit momemt in de prijzen bij 5. Kneuzingen en schaafwonden zijn me bespaard gebleven, ik zal dit item direct afkloppen, want ongeschonden door Ethiopie heen komen is een hels karwei. Vermoeidheid is gewoon part of the deal de overige zaken vallen samen met wat geluk of een gebrek aan geluk. De offroad etappes waar ik mij zo op verheugd had waren fantastisch, maar door het mulle zand en de wasbord hobbels voor minstenss de helft van de etappes (86 /100km) was drinken erg lastig. Het helpt dan ook niet mee dat je met je fiets in je nek over oude spoorbruggetjes loopt waar de dwarsliggers van missen, en dat je door moeras en modderpoelen moet waden om on track te blijven.

Aan het einde van de derde offroad dag in rij waren voornamelijk de sterke rijders ziek en de langzame. Beide hadden te lang in de zon gezeten en te veel inspanning verricht. Helaas heb ik het ook te pakken, niet te erg, maar 7 a 8 liter water bij volle inspanning en 2 liter cola en sportdrank is gewoon niet voldoende om koel te blijven. Gezien mijn offroad uitslagen 5e, 3e, 2e, behoor ik denk ik bij de langzame rijders. 🙂 De eerste etappe na de offroad wordt dan ook gebruikt om relax naar Ethiopie te fietsen, voor zover dat kan met de nodige hoogtemeters. De uitdroging is dus vrij overzichtelijk. Ondanks de hersteldag een goede nachtrust en een tussenetappe met 1000hm in ca 93km lukt het niet om echt van de vermoeidheid en uitdroging af te komenl het is gewoon te warm. Gelukkig fietsen we wel weer op glad asfalt, maar als ik het landschap zo zie geef ik de voorkeur aan de singletracks die hier uitnodigend naast de weg liggen. Wie weet in plaats van een weekeindje duitsland in maart, het eten, de koffie en temperaturen zijn hier prima en het is ook nog eens goedkoper dan in europa. Ondanks het regelmatig stoppen bij colatentjes onderweg en het uitgebreide lunchen lopen veel mensen op hun tandvlees.

Het meest bizarre is dat iemand zo verkeerd rijdt dat het met de auto 1.5uur enkele reis duurt voordat de persoon gevonden wordt. En er was 1 iemand die zijn been gevoelloos heeft gereden en toch is door gefietst. Ach een beetje gek zijn we hier allemaal wel. Diaree en overgeven was een feit al toen ik me inschreef voor deze trip, bijna niemand blijft hiervan gespaard. De verminderde weerstand, de vele kilometers en ondanks alles de slechte hygiene maken het erg lastig om hiervan gespaard te blijven. “Gelukkig” heb ik het te pakken op de laatste van de 8 dagen, de bergetappe met 2500hm en op de rustdag in Gonder…. in plaats van kramperen een hotel met europees toilet, scheelt bukken met het overgeven. Vandaag en vannacht de hele nacht op en neer naar het toilet en in de ochtend wordt ik door de medics volgestouwd met pillen. Nu afwachten hoe het gaat, maar ik heb in 24u maar 1.5liter water binnen gehouden en vast veel meer verloren, maar biscuitjes beginnen me weer te smaken. Ik wist trouwens niet dat er zoveel gradaties shit waren, van groen, tot water…. weer wat geleerd.

Dan nu zadelpijn, voor de gevoelige mensen stop met lezen. Er zijn vele varianten net als met de shit, maar veel voorkomend zijn, schaafplekken, schaafwonden, ontstoken haarzakjes en de heuse derde bal. Ook hier heb ik weer een royalflush, schaafplekken door de warmte en het vele gehobbel en zand op de offroad op men billen. Schaafwonden had ik in men liezen, maar die zijn gelukkig verdwenen dankzij: dr johnsons babylotion en een derde bal. De derde bal, wel bekend van freire, is een met etter en pusgevuld in de weg zittend ding wat verdomd zeer kan doen. Nu ben ik gezegend met een middelmatig exemplaar (formaat 1 euromunt) wat telkens zich vult en kapot knapt. Behandeling met alcohol en elke dag schone broek aan is het devies, al is dat laatste lastig met 8 fietsdagen in een rij. Wel hebben we veel mazzel met wasmogelijkheden, donkeyshower (ezelkar met een oliedrum vol met water) een kanaal, een hutje van de locals, scheelt toch weer babydoekjes.

De douche bij de locals.

Voor nu welterusten, ik heb men slaap hard nodig om te herstellen, volgende update komt uit adis.

Ps weer wat random fotoos met wat vuile benen en gezichten…