De titel zegt het allemaal. In adis zowaar goed uitgerust, gerelaxed, men buikje vol gegeten en voor veels te veel geld snacks, chips, pringles etc gehaald om weer aan te sterken.

De weegschaal in adis gaf aan dat ik onder de 65kg woog, kortom niet genoeg voor iemand van mijn lengte. De eerste dag vanuit adis heel relax gereden na een interview gegeven te hebben voor de nederlandse expad krant in ethiopie. De titel zal wel zoiets zijn als: “fuck men banaan past niet!” Tja je krijgt als journalist wel waar voor je geld als je een paar nederlandse kerels interviewt en vraagt om quotes…… helemaal als je dat doet bij het ontbijt met een uitgeslapen Bas.

De dag samen met james en thijs gespendeerd aan het beklimmen van een soort defecte kraanwagen, spelen van tafeltennis, tafelvoetbal, crossen over een verlaten markt en het uithalen van offroad ongein om lokale kids te laten schrikken. De tweede dag meer gefietst, maar nog steeds volkomen relax doorgekomen op men gemakje. S avonds met de leerlingen van de dovenschool waar we kamperen gevoetbald, samen met de chauffeurs. Hele leuke conversaties via de text op de telefoon gehad, ze schrijven echt vloeiend en goed engels, deze kinderen verbazen ons echt. Super om te zien dat een beetje eu geld goed terecht komt, want de rest van alle hulporganisaties hier spenderen vooral geld aan borden langs de weg zonder enig zichtbaar resultaat voor de bewoners.

Derde dag van de 6 fietsdagen is er 1 met 2 langere klimmen in plaats van heuvels. 1 voor de lunch van ca 15km en 1 na de lunch van 10km. Om mijn benen te testen besluit ik lekker vroeg weg te gaan en te kijken of ik tot lunch, op 75km van de 125, lekker door kan trekken. Op de top van de klim hebben de racers mij nog niet bijgehaald en gaat de gedachte spelen om de lunch te skippen om ze zodoende voor te blijven. De afdaling is technisch en kan tot 70km per uur genomen worden op men mtb met schijfremmen. De lunch volgt na een stuk met heuvels die ik redelijk verteer. Bij lunch nog geen racers, dus 2 bananen en cyclocross style door de lunch en weer door. De 2e lange klim doet pijn, maar na 100km op de top is het glooiend met schuine tegenwind doortrekken naar kamp. Een stuk offroad gooit roet in het eten met een lekke band op 13km voor de finish, maar een snelle wissel en goede benen brengen mij voor 12uur in kamp. 11 minuten voor de racers, precies voldoende blijkt een dag later voor de stagewin…. yippieeeeeeee!!!!!!!!!!!

Daarna wel 3 dagen last van men maag door de inspanning en de hitte, we zitten nu weer rond de 1500meter in plaats van 2500.
Supercool om een stagewin in meltdown madness te hebben zoals dit deel van de trip heet.

Thanks voor alle support vanuit Nederland.

Groet, basfietst.