Malawi het land van de gin, het mooie meer, armoede en ziekte, het duurste land tot op heden met onze westerse hang naar chocolade en chips, maar ook het land van de tabalsindustrie. Met een heerlijk zonnig klimaat, een regenseizoen, vruchtbare grond en veel handen om licht werk te maken is de tabaksindustrie een levendige bezigheid. Vele boeren, dorpen en zelfs een heel industriegbied zijn er aan gewijd en het is dan ook 1 van de grootste zoniet de grootste inkomstenbron van malawi. Daar kunnen wij als toeristen niet tegenop.

Omdat ik zo weinig van malawi wist ben ik vanochtend met thijs een kijkje gaan nemen bij de grootste tabaksveiling van het land. We hebben immers in de kleine dorpjes langs de kant van de weg de tabaksplanten zien groeien, geoogst zien worden, gedroogd zien worden, maar waar gaan die stapels gedrooge bladeren nu echt naar toe? Naar de veiling dus. De boeren komen met hun balen vol gedroogde bladeren aan, waar het veilingproces dan begint.

Eigenlijk zijn er 2 processen, de boeren die werken voor 1 bedrijf ( er zijn 5 partijen koper op de hele veiling)en een fixedprijs kijgen en de boeren die baal voor baal laten veilen, maar voor variabele prijzen.Dat veilen gebeurt in 3 seconden per baal en met op het hoogtepunt meer dan 12.000 balen per dag. Ondanks de automatisering die je ook hier ziet is het een kwestie van het baal voor baal langs lopen met de veilingmeester(es) en alle gegadigden en het bieden kan beginnen.

De dag is hier van een uur of 6 tot 11. Kortom het gaat in een rap tempo. Elke baal wordt voorzien van een geautomatiseerd document met barcode, wordt gekeurd door mensen met een ipad en wordt daarna gelabbeld zodat bij de veiling duidelijk is wat men precies voor kwaliteit koopt.

Er is ook een systeem voor watvoor blad je koopt van de plant. Nummer 5 is het onderste en slechtste blad en blad 1 is het beste blad en het bovenste blad van de plant. Na de koop krigt de koper de kans om de waar te keuren en eventueel af te keuren. Ook dit gebeurt in raptempo met het oog, de neus en de handen zelfs worden sommige balen helemaal opengesneden om te keuren. Als je te langzaam bent wordt de zak dichtgenaaid en voor je ogen en door de barrowman op een steekwagentje naar de vrachtwagen van de koper vervoerd en dan kan je dus eindigen met een zak vol met schimmel. En schimmel roken lijkt mij niet gezond.

Als dit proces voor alle balen is gedaan, is de vloer leeg en komt de waar voor de volgende ochtend binnen. De drukste maanden zijn mei en juni, maar ook nu is het een indrukwekkend gezicht. Nu is het tijd voor ontbijt nummer 2 oftewel brunch….

Groet,
Basfietst

De laatse foto zijn de bieders en veilingmedewerkers die achter de veilingmeester aanlopen.