Opleverpunten of niet, de 30 dagen die ik achter elkaar in Saoedi Arabie mag blijven zijn alweer bijna om, tijd dus om naar Dubai te gaan, of Bahrein, Muscat, Kuwait, maar voor ons dus Dubai. Donderdagochtend nog even werken en dan op de middag het vliegtuig in om daar in de vroege avond aan te komen. Omdat er een vrijdag achter zit, kunnen we een nachtje blijven slapen. Dat brengt gelijk ook als voordeel mee, dat je niet zo hoeft te haasten en gewoon lekker van je biertje kan genieten.
In Dubai is altijd wat te doen, soms is de Ferrari rood en soms is de Lamborghini groen. Zonder dollen, aan mooie auto’s geen gebrek, dus als we voor ons hotel kunnen kiezen om met een dikke Mercedes naar Dubai Mall te gaan in plaats van Toyota, dan doen we dat natuurlijk. Helaas was het bij ons hotel komen niet zo makkelijk, je stapt de metro uit bij Dubai Mall, je ziet het hotel en circa 16 rijbanen tussen ons en het hotel. Dan maar richting de Mall lopen en kijken of we daar aan de andere kant van de weg kunnen komen…. helaas. Na ruim een uur ons vergaapt te hebben in de mall een taxi genomen. Ik ben zelden zo hard uitgelachen door een wild vreemde. De beste chauffeur lag helemaal dubbel van het lachen toen hij hoorde waar we heen wilden. Na wat opfrissen is het tijd om Dubai Mall en omgeving eens goed te bekijken, geen slechte plek om een paar daagjes te zijn.
Buhrj Khalifa uitzicht vanuit men kamer.
Een Aquarium van 2,5 etage hoog, een ijshockey ring met een internationale wedstrijd in de Mall en de Buhrj Khalifa, of te wel 829 meters de lucht in. Natuurlijk mag een bezoekje aan de kroeg ook niet ontbreken, met een Wiskey cola net zo duur als een biertje is de keuze niet zo moeilijk…. een biertje. Niet alleen de gebouwen in Dubai zijn mooi…. 🙂
De volgende ochtend gaan we de Buhrj op (124 etages in 1 minuut), daarna lekker met de beentjes in het zand en lekker aan het strand genieten van al het moois om ons heen. Buhrj el Jarab, Buhrj Khalifa en natuurlijk het middaggebed op het strand in stereo. Yippieeeeeeee en dan is de zee ook nog eens 27 graden, prima temperatuurtje dus. Helaas zaterdag is het gewoon weer werken, maar de batterijen zijn weer even opgeladen. Dat was ook wel even nodig met 60 uur per week werken en wat kleine opleverpuntjes.
Op de terugweg in het vliegtuig zit ik naast een Indiër die in Riyadh woont en werkt en schijnbaar heel erge honger heeft, want op het moment dat ik even met Orville zit te praten, wordt mijn broodje zo van mijn bord gepakt en opgegeten….. ach ik ben toch geen fan van die kleffe vliegtuigbroodjes of maaltijden. Maar om het nu zomaar te pakken zonder te vragen… dat is dan wel weer een ander uiterste. Volgens hem smaakte het in ieder geval prima met slasaus. ???
Luchthaven van Riyadh
Op het werk is de afgelopen week niet zoveel schokkends gebeurd, een verhuizing, een paar stevige discussies met chauffeurs, een klein schoonmaak probleempje (de schoonmaak kwam gewoon niet meer) en de koffie was een paar uurtjes uitverkocht. Gelukkig leer ik snel en is het Insjallah als er naar gevraagd wordt en begrijpt iedereen het ook nog. Een klein minpuntje was wel dat we bij het vervoer met de busjes een collega even vergeten waren, maar ook die is veilig en wel weer op de plek van bestemming gekomen. Toch nog maar even terug in de schoolbanken om tot 17 te leren tellen. Wel jammer dat ook 2 chauffeurs dan ook terug moeten, want die hadden er ook 17 geteld….. en daarmee zijn we op dit moment toch echt. De kantoorartikelen kunnen nog steeds niet besteld worden, want het formulier moet nu door de Bookstore gebracht worden en niet door ons, dus ja dan gaat de paarse krokodillen procedure gewoon opnieuw beginnen, ondanks dat je alles netjes in Arabisch en Engels hebt gedaan en precies doet wat er de eerste keer gevraagd werd. Maar net zoals thuis is de ene ambtenaar de andere niet.
Voor de aankomende week hoop ik op bezoek van de Sint en als het allemaal wil lukken dan gaan we vrijdag naar een paarden springevenement van de Gulf Countries….. op een resort 125 km van Riyadh. Dat is weer eens wat anders dan rondhangen in de mall of bij het zwembad wat nog steeds eb is en eindelijk kan ik dan eens wat meer zien van het land. Ik kan niet wachten tot ik mijn fiets mee kan nemen!
Groet Bas (fietst nog steeds niet)
En weer wat mooie plaatjes:
basfietst 
Hoi Bas,
Wat een leuk verhaal weer! En ook nog een Twentse touch, met de variatie op de uitspraak van Herman Finkers (rood…..groen)!
En weer die foto’s van indrukwekkende gebouwen, daar steekt Duo2 maar magertjes bij af.
Groetjes, en ik hoop voor je dat Sinterklaas je daar weet te vinden!
Ine
Hoi Bas,
Wat een hoge en kleurrijke bebouwen die zie je in Epse niet misschien volgend jaar als je weer terug bent kun je misschien wel met de burgemeester van Lochem een deal maken. Het is weer een mooi verhaal wat je hebt geschreven en het tellen begint bij 1.Geniet van het strand en de zon maar ook van je werk. Lieve groetjes Huib en Elly