In mijn vorige blog had ik al verteld van het hele circus wat tda is. Maar goed een korte review en kijk op de mensen en fietsgewoonten geeft een aardig inzicht in hoe een dag verloopt. De jongste deelnemer is denk 19, komt uit Canada, de oudste is Volker 70 jaar en die rijdt verschrikkelijk hard op de offroad en maakt veel kilometers thuis om te trainen. Wellicht nog noemenswaardiger is dat hij een kunstheup heeft. Dan zijn er veel mensen uit Canada en Usa, big Mike en small Mike.

Big Mike heeft een geweldig blog http://www.bike2013.com. verder zijn er heel veel erg hoogopgeleide mensen, chirurgen, (ex) consultants, politiemensen, academici en phd. Dus dat maakt het wel erg leuk, coole gesprekken, veel visies op het fietsen en de landen waar we doorfietsen. De fietsgewoonten lopen net zover uit elkaar als de leeftijden er zijn mensen die 50km per uur gemiddeld doen als ze 25km tijdrit mogen rijden. Dan zijn er ook mensen de het soms serieus maken en vooral lekker samen fietsen en stoppen voor een colaatje hier en daar. Dan zijn er ook mensen die gewoon de hele dag lekker relax doen, overal stoppen, langzaam rijden en genieten van zand, gladde wegen, elk voertuig en elke geur.

Als ik mijzelf moet omschrijven dan zit ik in de relax maar serieuze groep, stop zo af en toe, geniet van de mensen en de gesprekken, maar het fietsen is toch wel het fijnste. Om wat indrukken te geven hieronder wat fotoos van het fietsen in de groepen onderweg. Ik ga weer onderweg en verder naar land nummer 3 (ethiopie) en het einde van de eerste maand tda.

Een volgende update komt wellicht uit het camelot van ethiopie, maar waarschijnlijk pas in adis over 2 a 3weken.

Groet uit een warm en zonnig Sudan,
Basfietst

Sudan het land van de palmboomvliegen, zandstormen, temperaturen van 40 graden Celcius, maar vooral het land van de vriendelijke mensen. Waarschijnlijk omdat ze niet gewend zijn aan toeristen, vooral niet aan van die toeristen met strakke lycra outfits, zebrastrepen en bedekt onder dagen met zand van babywhipe shower (billendoekjes maken je niet schoon). Eigenlijk is het wel een vreemd circus het hele tda gebeuren. Elke dag rijden 4 voertuigen (2 trucks een landcruiser en een ambulance) en ca. 60-70 fietsers van A naar B, in een land waar allerlei vormen van transport gebruikelijk zijn, maar niet de glimmende fiets met gekke glimmende dingetjes eraan die ook nog eens ze snel gaan als een volgeladen auto.

Hieronder wat fotoos van de vriendelijke mensen:

Een foto van de vliegenplaag:

En de paar fotoos over transport, sorry ik heb de bussen er niet op staan, maar die zijn echt geniaal. Stel je een willekeurige aftandse kleur paars of groen voor, denk daar dan tribal stickers bij, het geluid van ca10 formule1 autoos en teksten als: ” watch out dangerous” “007 license to kill” “speedy bus”. En je hebt een redelijk accuraat beeld.

Nu in khartoum en ochtendgebed is net geweest, lekker westers doen en ff ergens een bakkie koffie scoren. Een ander blog over de wegen, mensen on tour en het fietsen volgt vast snel.

Groet, Basfietst

Soedan vroeger het grootste land van Afrika en voor vele van de volgers van dit blog het land waar ik het meeste uit moet kijken en waar het gevaarlijk is, gewapende mannen het land domineren en waar armoede en ziekte een stempel drukken op het dagelijkse leven. Nu 1 dag in Soedan lijkt dit beeld al aardig ontkracht. Na de normale douane perikelen en wat wachten… uurtje of 4… mochten we vol met stickers het land in. Volgens onze vriend bij de douane kosten alle tda mensen Soedan heel veel stickers.

De ontvangst in Wadi Halfa op de lokale markt en bij alle restaurants is uitmunend. De flafel en kip met rijst smaken uitstekend en de beste man die het restaurant heeft haalt overal in het dorp eten voor ons. Wat een service, de prijzen zijn ongeveer de helft van de prijzen van egypte en de mensen zoveel vriendelijker en aangenamer. Naast de warmte van de mensen is ook de warmte van de Nubian desert voelbaar. Nacht temperatuur van rond de 17 graden en dagtemperaturen van tegen de 35 in de schaduw en 40 in de zon. Gelukkig is er nog een briesje en zolang je op de fiets zit is het nog wel te doen.

Het landschap van de woestijn is prachtig en laat je van de ene in de andere verbazing fetsen.

Ondertussen aangekomen in de zoo van dongola. Geen dieren, maar wij zijn de attractie, helaas ook een aantal laptops en cameraas gestolen… jammer.

Team holland heeft de team time trial gewonnen met een gemiddelde van bijna 37.5 km per uur op mountainbikes…. haha we kicked some ass met onze oranje ballonnen en stereoinstallatie op de fiets. Helaas was de fatboy slim remix niet echt goed te horen.

Op naar khartoum, en dan 8 dagen hel….. naja we zullen zien hoe de offroad sections gaan met meer dan 40 graden overdag en 25 in de nacht. Rusten en slapen is er niet echt bij op dit momemt….het is gewoon te warm. Qua eten bevalt soedan redelijk goed al is alles gefrituurd en met alles bedoel ik de hele menukaart.flafel, kip,vis en salabi… of te wel oliebollen met poedersuiker.

Groet voor nu, Basfietst.

Het is met recht een veerboot om niet snel te vergeten. Al moet ik zeggen dat ik veel erger verwacht had.
Het ritje van 17km naar de ferry was prima te doen en bij de haven aangekomen zien we vele mooie cruise schepen liggen en 1 aftands bootje… juist dat is de onze. Het boarden gaat gewoon om het recht van de persoon die het hardste zijn tv, koelkast of tas door de gang heen drukt. Erg veel lol met de fietsen dus… door het compartimemt waar de mensen zitten, over wat dozen, achter de motor langs en via een trappetje naar het dek toe en dat ca 60 keer.

Daarna zijn de tassen aan de beurt, 1 voor 1gaan de tda mensen aan boord en worden de hutten volgestouwd met tassen, banden, eten en reserveonderdelen. Kortom een leuk gezicht aangevuld met alle afrikaanse bagage die mee aan boord gaat. Uiteindelijk valt het heel erg mee met de drukte op de boot, kunnen  we er thee en koffie krijgen en zelfs een heuse maaltijd. De cabins zijn voor egyptische begrippen schoon, warm en stoffig. Stuffie zoals de engels spreende mensen het hier noemen. Dat TDA een sociaal experiment zou zijn dat was al bekend, maar na iets meer dan een week on tour en onderweg en 2 weken bij elkaar in sinds Cairo zijn de eerste relaties gemaakt en gebroken.

De eerste tranen hebben gevloeid op hey frontdeck van de ferry met een sterrenhemel zo helder dat er geen licht op de boot voor navigatie nodig is. De zonsopkomst is niet zo spectaculair als de zonsondergang, maar AbuSimbel mag natuurlijk niet gemist worden, al is het gewoon een tempel aan het meer het verhaal van het onderwater laten lopen van de vallei en het verplaatsen van de tempel is natuurlijk wel speciaal.

1 land gedaan, nog 9 te gaan, op naar Soedan.

Groet, Basfietst